Bir insan, hayatının herhangi bir döneminde Antalya'nın merkezinde yaşamışsa, bu amcayı tanıyordur. Koca şehirde tirmis satan bir o var galiba ki herkes sadece onu bilir. Daha çok yaz aylarında anlaşılmayan bir şeyler bağırıp tirmis satar ara sokaklarda. Huysuzun tekidir aslında. Arkasından bağırsan da duymaz çoğu zaman. Yakalayana kadar canın çıkar.
Tirmise acı bakla da deniyormuş. Konyalılar da termiye derlermiş hatta. Bu zamana kadar Konya'ya gitmemiş olmak ayıp tabii. Türkiye'de Antalya dışında bir yerde karşılaşmadım henüz.
Sokakta satılan tirmis, haşlanmış tuzlu nohut gibi. Kabuğunu ağzınla çıkarıp tükürür, gerisini yersin. Genelde yazın satılır ama çok tuzlu olduğundan için yanar. Bir de çabuk bozulur. Yiyeceğin kadar almak lazım. Yoksa buzdolabında da bekletsen yapış yapış olur, tadı ekşir.
2008'de Beyrut'a ilk gittiğimde Hamra sahilinde görünce inanamıştım. Hatta alıp yemiştim.
Aşağıdaki fotoğrafları da Mart 2010'da Lübnan'a gittiğimde Beyrut'un doğusundaki Baalbek'te çektim. Çağla mevsimiydi de. Aynı arabada hem çağla, hem tirmis. Benim için rüya gibiydi.
Baalbek'in tirmisçi amcası da bu olsa gerek.
Wikipedia'dan bakıyorum da dünyada bayağı bir ülkede yeniyormuş tirmis. Tek tek hepsine gidip denemek lazım. Evet!
