İran'ın şekerleri ve çay

İran'da çayın yanında farklı şekillerde şekerler sunuluyor. Genelde de çayı kıtlama içiyorlar. 

Üstteki fotoğraftaki sarı, yuvarlak olan şekerin adı "pulaki". İsfahan'a özgü bir şeker. İnce karamelden pul şeklinde. Sadesi olduğu gibi hindistan cevizlisi, susamlısı da var. Tadı çok ama çok güzel. Yukarıdaki kasedekinin tamamını çıtır çıtır yedim, oradan biliyorum. O kadar ince ve zarif ki, taşımaya pek uygun değildi. Keşke yanıma biraz alabilseydim. 

Yanındaki ise kesme şeker. Kalıplardan büyük bıçaklarla kesiliyormuş. Bizdeki gibi küp şeklinde değil. Küp şekere nazaran kıtlamaya daha uygun, daha sert. 

İsfahan'da çayı ılık içmek adettenmiş bir de. Çayı bir kısmını çay tabağına döküp, sonra çay tabağından yudumluyorsun. Bana pek cazip görünmedi. Nasıl içildiğinin fotoğrafını çekmek istedim ama karşımdaki adamların suratına bakarak fotoğraf çekemeyecek kadar utangaç, uzakta olup da beni göremeyecek adamları çekmek için gerekli lensi alamayacak kadar da fakirim. Ahaha. Artık aşağıdaki fotoğrafla idare edeceksiniz. 

İran'ın en çok bilinen şekeriyse nabat. Sadesi ve safranlısı var. Her ne kadar artık safranlısının yerine boyalısı var, anladığım kadarıyla; çünkü en ucuz çay bahçelerinde bile sarı nabat ikram ediyorlar. 

O kadar çayhane olmasına rağmen sallama çay ikram ediliyor genelde. Ahmad Tea her yerde. Ancak çok çok ucuz yerlerde demleme çay bulunabiliyor. Şehirler arası otobüs terminallerinde, çok kenar mahallelerde demleme çay içebildim.